میوه عناب تغذیه ای متعلق به خانواده Rhamnaceous بیشتر در اروپا، جنوب و شرق آسیا و استرالیا، به ویژه منطقه داخلی شمال چین می روید.
عناب سلطنتی سابقه طولانی در استفاده به عنوان میوه و دارو دارد. اجزای اصلی فعال بیولوژیکی عبارتند از ویتامین C، فنولیک ها، فلاونوئیدها، اسیدهای تری ترپنیک و پلی ساکاریدها.
مطالعات فیتوشیمیایی اخیر بر روی میوه‌های عناب، اثرات بیولوژیکی آن‌ها مانند ضد سرطان، ضد التهاب، ضد چاقی، تحریک‌کننده سیستم ایمنی، آنتی‌اکسیدانی، محافظت از کبد و فعالیت‌های محافظتی دستگاه گوارش و مهار تشکیل سلول‌های کف را در ماکروفاژها روشن کرده است.
تمرکز بیشتر بر مطالعات بالینی و تعریف فیتوشیمیایی میوه‌های عناب برای تلاش‌های تحقیقاتی آینده ضروری خواهد بود.
این مرور ممکن است برای پیش‌بینی سایر کاربردهای دارویی و تداخلات دارویی یا غذایی بالقوه مفید باشد و ممکن است برای افرادی که در آن‌ها میوه‌های عناب رایج هستند و منابع مراقبت‌های بهداشتی کمیاب هستند، مفید باشد.
عناب را معمولاً خرمای سرخ یا خرمای چینی می نامند که میوه آسیاب زیزیفوس عناب است. عناب بومی چین است و هزاران سال است که معمولاً به عنوان مکمل غذایی و طب سنتی چینی (TCM) مصرف می شود.
امروزه گیاه عناب نه تنها در چین بلکه در کشورهای دیگر نیز به طور گسترده توزیع می شود. کره، هند، ژاپن، اروپا و ایالات متحده. در Huangdi Neijing (475-221 قبل از میلاد) یک متن پزشکی کلاسیک از چین باستان، عناب به عنوان یکی از میوه‌های بسیار ارزشمند ثبت شد.
از نظر بالینی کمبود خون معمولاً در زنان به دلیل از دست دادن خون قاعدگی یا در بیمارانی که خون از دست داده یا از سوء تغذیه مزمن رنج می برند مشاهده می شود.
عناب یک غذای کاربردی است که اعتقاد بر این است که برای جلوگیری از کمبود خون در انسان، اثر قوی در تقویت خون دارد. طبق تئوری TCM کمبود خون شباهت به کم خونی فرد در طب غربی را نشان می دهد.
در راستای این مفهوم، مطالعات فارماکولوژیک گزارش کرده اند که عناب دارای عملکردهای خونساز بالقوه هم در داخل بدن و هم در شرایط آزمایشگاهی است.
